We gebruiken cookies voor een betere brows-ervaring. Door deze website te blijven gebruiken stemt u hiermee in.
Hier vind u meer informatie over ons gebruik van cookies en hoe u ze kunt uitschakelen.
Toen ik samen met mijn vrouw een luchtmachtmuseum bezocht, werden we in het bijzonder geraakt door een tentoonstelling over krijgsgevangenen daar. Een van de onderdelen was een nagebouwde barak van een Duits kamp voor krijgsgevangenen. De vader van Marlene, Jim, had tijdens de Tweede Wereldoorlog veel boven Europa gevlogen. Zijn vliegtuig was neergeschoten en hij was in precies zo’n kamp vastgehouden. Terwijl we door de tentoonstelling liepen, herinnerden we ons wat Jim verteld had over het overweldigende gevoel van vreugde dat hij en zijn medegevangenen voelden op de dag waarop ze bevrijd werden.
Vuur kan een van de ergste vijanden van bomen zijn. Maar het kan ook zeer nuttig zijn. Deskundigen zeggen dat kleine vuurtjes die geregeld op de grond van een bos voorkomen (‘ koele’ brandjes) de dode bladeren en takken verwijderen zonder de bomen zelf aan te tasten. Er blijft as achter, waarin zaden prima kunnen uitbotten. Verrassend genoeg zijn deze kleine, niet al te hete brandjes nodig om de bomen gezond te laten groeien.
Toen Jezus’ geliefde leerling Johannes ouder werd, spitste zijn onderwijs zich steeds meer toe op één ding, tot hij zich in zijn drie brieven bijna helemaal richtte op de liefde van God. Ik las ergens over een oude legende waarin een van zijn jonge discipelen naar Johannes toekwam en lichtelijk klagend vroeg: ‘Waarom praat u niet eens over iets anders?’, waarop Johannes antwoordde: ‘Omdat er niets anders is.’
Olaudah Equiano (ong. 1745-1796) was pas elf jaar oud toen hij gekidnapt en als slaaf verkocht werd. Hij doorstond de gruwelijke reis van West-Afrika naar West-Indië, waarna hij als slaaf in Virginia en later in Engeland leefde. Op zijn twintigste wist hij zichzelf vrij te kopen, terwijl hij nog volop leed aan de emotionele en lichamelijke littekens die hij opgelopen had dankzij de onmenselijke wijze waarop hij behandeld was.
Hoewel ik voor mijn dagelijkse werk behoorlijk afhankelijk ben van de moderne technologie, snap ik er niet veel van hoe deze werkt. Ik zet de computer aan, open een document en schrijf verder waar ik gebleven was. Maar het feit dat ik er weinig of niets van begrijp hoe microchips, hard-drives, wifi-verbindingen en full colour schermen werken, vormt voor mij geen enkele belemmering om van de technologie te profiteren.
Een test match bij cricket kan een ware beproeving zijn. De deelnemende teams spelen van 11 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds, met pauzes voor de lunch en de thee, maar de wedstrijden kunnen soms wel vijf dagen lang duren. Het is niet alleen een test van hun sportieve vaardigheden, maar evengoed van hun uithoudingsvermogen.
Mijn vrouw en ik reden midden in de zomerhitte dwars door de zuidelijke staten van Amerika heen, toen we stopten om een ijsje te eten. Aan de muur achter de toonbank hing een bordje waarop stond: ‘Absoluut geen snowmobiles toegestaan.’ Op die plek was dit zo onverwacht, dat de humor uitstekend werkte.
De wandelpaden in het historische wandelgebied langs de rivier in de Amerikaanse stad Savannah zijn geplaveid met een mix van allerhande stenen. Volgens de inwoners van de stad werden die stenen eeuwen geleden als ballast gebruikt in schepen waarmee men de Atlantische Oceaan overstak. In Amerika werd het ruim volgeladen met handelswaar, en daarom waren de stenen niet langer nodig. Ze bleven ter plekke achter, waar ze gebruikt werden om de straten rond het havengebied te plaveien. Die stenen hadden hun primaire taak volbracht: het stabiliseren van een schip tijdens de oversteek van de oceaan.
Twee mannen zaten bij elkaar om hun zakenreis en de resultaten ervan te bespreken. De ene zei dat hij het de moeite waard had gevonden, omdat hun zakelijke contacten een paar nuttige nieuwe relaties hadden opgeleverd. De andere antwoordde: ‘Relaties zijn prima, maar het gaat er vooral om dat we meer kunnen verkopen.’ Ze hadden duidelijk een verschillende kijk en een verschillende agenda.
James Oglethorpe (1696-1785) was generaal in het Britse leger en parlementslid, en had een visioen voor een geweldige stad. Zijn opdracht was om de staat Georgia in Noord-Amerika van de grond te krijgen, en hij ontwierp een plan voor de stad Savannah om zijn ideeën vorm te geven. De kern van zijn plan bestond uit een reeks pleinen met veel groen en ruimte voor kerken en winkels, waarbij de tussenruimte met woonhuizen gevuld kon worden. Het visionaire denken van Oglethorpe is vandaag nog zichtbaar in de vorm van een prachtige, goed georganiseerd stad die als een juweelt van het zuiden van de VS gezien wordt.
Ik breng altijd graag een bezoek aan musea als de National Gallery in Londen of de Tretjakovgalerij in Moskou. Sommige kunstwerken die je daar ziet zijn adembenemend, andere zijn ronduit verwarrend. Ik kijk naar kleurenspetters die volstrekt willekeurig op een doek lijken te zijn aangebracht, en heb geen idee wat ik zie, hoe meesterlijk de kunstenaar het ook gemaakt heeft.
W.T. Stead, een vernieuwende Engelse journalist uit eind negentiende, begin twintigste eeuw, stond bekend om zijn artikelen over controversiële sociale vraagstukken. Twee ervan gingen over het gevaar dat schepen de wereld overvoeren zonder dat ze voldoende reddingsboten voor de passagiers hadden. Ironisch genoeg bevond Stead zich aan boord van de Titanic toen die op 15 april 1912 tegen een ijsberg botste. Het verhaal gaat dat Stead eerst vrouwen en kinderen in de reddingsboten hielp, en daarna zijn eigen leven opofferde door zijn reddingsvest en een plek in een van de boten op te geven zodat anderen gered konden worden.
